uit een interview met porgy franssen

[…] Hoe hij een nieuwe toneelrol creëert, vindt hij moeilijk uit te leggen aan iemand van buiten het vak. „Gebruik makend van de verbeelding, de fantasie. Je moet niet met de tekst bezig zijn, maar met de emotie, de intentie, de toon. Je moet bij je eigen kracht komen, durven jezelf te laten verrassen, jezelf te laten aangrijpen door het moment. Je moet het vermogen bezitten om wat de schrijver bedacht heeft, tot leven te wekken. Daarvoor moet je diep in jezelf afdalen. Dat is moeilijk, daar heb je een zekere volwassenheid voor nodig en zelfvertrouwen.” Hij verdiept zich niet in de schrijver en in zijn werk. „Helemaal niet. Daar houd ik me buiten de repetities niet mee bezig. Nooit gedaan. Ik leer de tekst ook niet. Al repeterend ken ik de tekst na enige tijd letterlijk.” Hij is niet geïnteresseerd in de visie van de schrijver, alleen in diens dialogen. De visie moet van de regisseur komen. „Ik herinner me een stuk van Peter Handke, Rit over het Bodenmeer. Ik kreeg het script, maar ik ben niet verder dan bladzijde 8 gekomen. Ik snapte er niets van. Toch is het een van de leukste voorstellingen geworden […]

bron